زمانی که یک آذرگوی به هوای زمین برخورد می کند متلاشی می شود و پاره های این سنگ روی زمین می بارند. همیشه شهاب سنگ ها با زاویه به سوی زمین می آیند چون اگر با زاویه نباشند با برخورد با هوا از بین می روند. جایی که در زمین این تکه های شهاب سنگ به زمین می بارند را میدان بارش میگویند. اندازه ی آزرگوی ها گوناگون است، گاهی 100 کیلو گاهی هزار کیلو، گاهی بیشتر یا کمتر.
پس زمانی که یک جستجوگر شهابسنگ سنگی را در کویر پیدا می کند دو رویداد مهم را پیدا کرده است، نخست این که سنگی آسمانی پیدا کرده است، و دوم که از پیدا کردن سنگ مهم تر است، پیدا کردن میدان بارش است. محل پیدا شدن سنگ را gpsبزنید و ثبت کنید، برای این که میدان بارش از دست نرود، و بدانید میدان بارش شهاب سنگ کجا بوده. پس از اینکه نخستین سنگ را پیدا کردید دنبال پاره سنگ های دیگر بگردید، و هر کدام را پیدا کردید محلش را جی پی اس زده در دفتر یاداشت کنید، وزن هر سنگ را یاداشت کنید چون با این روش می شود بررسی کرد که این آذرگوی از کدام سو بسوی زمین آمده است. همیشه پاره سنگ های ریزتر زودتر از پاره سنگ های درشت تر به زمین باریده می شوند. از روی وزن سنگهای یک میدان بارش می شود محاسبه کرد که میدان بارش چه اندازه بزرگ است و کجا را باید بیشتر گشت.
میدان بارش مانند یک لوزی می ماند که یک سوی آن سنگ های ریزتر و پایان آن سنگ های درشت تر می افتند. به عکس زیر نگاه کنید . که چند میدان بارش را نشان می دهد.